Kahramanımızın başına gelmeyen kalmamış. Bir çok rahatsızlık veren uygulamalara rağmen ölmüyor.
Bu kadar kötü durumda olması nedeniyle ölümün gün saydığını bu nedenle de, mezarının bile
hazırlandığını söyleyerek tanrılardan beklediğini bulamadığını şöyle dile getiriyor:
“Ne tanrım elimden tutarak yardımıma gedi
Ve ne de tanrıça bana acıyarak benim tarafımı tuttu,
Mezarım kazılmış, cenaze töreni teçhizatları hazırlanmıştı,
Daha ben ölmeden, matem bitmişti. Bütün memleket halkı “nasıl da eziyet çekti?” diye seslendiler.
Bunu duyanların yüzünde güller açti: Oh olsun dediler.
Duyan kadınların kalpleri sevinçle doldu,
Fakat, ben kendi ailemi biliyordum, Dostlarım arasında Güneş tanrısı olduğunu biliyordum ,
Eli üstümde çok ağırdı, altında ezliyordum gece ve gündüz..”Bu arada bir kaç rüya görür. “Genç ve
yakışıklı bir genç, elinde büyülü bir su tutuyordu. Temizlenmem için suyu üstüme fırlattı. “Hayat veren
büyüdür bu” diyerek beni bir güzel sildi ve kuruladı. Üçüncü defa bir rüya daha gördüm..Gece rüyamda
bu sefer ay parçası gibi bir hanım gördüm…Bilmem ne kraliçesi, bir tanrıya denk birisi…
( Devam Edecek… )
Veysel Donbaz
